لبخند

 

وقتی که به دنیا آمدی، تو گریه می کردی 

و اطرافیانت لبخند به لب داشتند
 

آنگونه باش که در پایان زندگی
 

تو تنها کسی باشی که لبخند بر لب داری
 

و اطرافیانت گریه می کنند 

 

 مانده بودی اگر نازنینم
 

  زندگی رنگ و بوی دگر داشت
 

         این شب سرد و غمگین غربت
 

                     با وجود تو رنگ سحر داشت 

 چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید: 

چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟ 

اما افسوس که هیچ کس نبود ...

همیشه من بودم و تنهایی پر از خاطره ...

آری با تو هستم ...!

با تویی که از کنارم گذشتی...

 و حتی یک بار هم نپرسیدی،  

چرا چشمهایم همیشه بارانی است...!!